Historia parafii
W latach 1984 – 1987 na terenach dawniej wykorzystywanych rolniczo (PGR Rządz) powstało osiedle mieszkaniowe. To stworzyło konieczność utworzenia ośrodka duszpasterskiego i budowy kościoła. Ks. Bp Marian Przykucki, Ordynariusz Chełmiński (przed nowym podziałem diecezji Grudziądz leżał w granicach tej diecezji), otrzymał zgodę ówczesnych władz na utworzenie parafii na osiedlu Rządz. Do zadania tego Dekretem Ks. Bpa Ordynariusza został wyznaczony Ks. Janusz Majewski, dotychczasowy wikariusz parafii Wniebowzięcia NMP w Grudziądzu. Było to 27 grudnia 1986 roku. Od tego dnia Ksiądz Proboszcz prowadził zapiski kronikarskie dotyczące powstawania parafii i budowy kościoła.
1 marca 1987 roku
„Z tym dniem utworzono Ośrodek Duszpasterski pod wezwaniem Św. Stanisława Biskupa i Męczennika i mianowano mnie administratorem tegoż Ośrodka. Zamieszkałem na osiedlu Rządz przy ul. Sobieskiego 13 d mieszkanie 46. Od tego dnia Msze św. odprawiam w parafii Mniszek, chociaż ludzie chodzą do kościoła św. Krzyża, gdyż tam mają łatwiejszy dojazd.” Po długich i karkołomnych rozmowach z ówczesnymi władzami miasta Ks. Proboszcz otrzymał pisemną zgodę na rozpoczęcie pierwszych prac na terenie należącym do parafii, były to dni pamiętnej III Pielgrzymki Ojca Świętego w naszej Ojczyźnie; 13 czerwca 1987 roku. „Zwycięstwo. Gdy Papież rozpoczynał kazanie w Łodzi, otrzymałem na piśmie zgodę na wejście na teren. Bogu niech będą dzięki”.
17 czerwca geodeta wyznaczył teren, wbił paliki, „za pieniądze pożyczone od Rodziców zakupiłem pierwszy materiał – deski i zwiozłem na plac. 22 czerwca rozpoczęto pierwsze prace na placu, zaczęto zbijać wiązary dachowe. Wszystko cięto piłą ręczną. Trudna praca, ale początki zawsze są ciężkie.”
30 czerwca o godzinie szóstej rano przywieziono krzyż dębowy wykonany w zakładzie stolarskim Pomierskich w Gniewie. Dzień zaczynał się ładny, wschodziło słońce, gdy znak naszego Zbawiciela został złożony na tym miejscu – prawie że wśród dojrzewającego zboża. Tego samego dnia Ks. Proboszcz po długich staraniach i chodzeniu po urzędach otrzymał zgodę pisemną na postawienie Krzyża i wiaty, która ma być tymczasową kaplicą i częściowo pełnić rolę magazynów budowlanych.
1 lipca 1987 roku
Dziś o godz. 18.00 Ks. Bp Marian Przykucki, Ordynariusz Diecezji Chełmińskiej, poświęcił Krzyż oraz plac pod budowę kościoła i odprawił Mszę św. Ludzi było ok. 2,5 tys. Ksiądz Biskup był zachwycony tak licznym udziałem wiernych. W kazaniu wyraził wdzięczność władzom administracyjnym za umożliwienie pracy duszpasterskiej Kościoła na osiedlu Rządz. Od dziś oficjalnie rozpoczęła się praca w Ośrodku Duszpasterskim. Od najbliższej niedzieli będą Msze św. o 7.00, 10.00, 12.00, 18.00. W dni powszednie Mszy św. jeszcze nie będzie.
5 lipca
Pierwsza niedziela. Ludzi było dużo, łącznie tyle co na inauguracji. Pogoda była piękna. Msze św. odprawiane były na wolnym powietrzu.
12 lipca
Niedziela. Od rana pada deszcz. Mamy już dach nad głową. Od jutra będzie codziennie Msza św. o godz. 18.00.
15 lipca Środa. Pierwsza nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Ludzi było dobrze ponad 100. W lipcu trwały dalsze prace przy budowie wiaty.
26 lipca Pierwszy ślub w parafii.
2 sierpnia
Podjąłem decyzję o budowie salek katechetycznych. Zdecydowaliśmy, że przedłużymy wiatę w kierunku zachodnim o 6 m. Będą dwie salki o wielkości 4,5 na 6 m. Cały sierpień trwały prace przy salkach. Wszystko zostało tak pomyślane, że mogą to być, po nieznacznych pracach, mieszkania.
16 sierpnia 1987 r.
Podczas Mszy św. został odczytany Dekret Ks. Bpa Ordynariusza Chełmińskiego o utworzeniu parafii na osiedlu Rządz w Grudziądzu; z dniem 30 sierpnia Ks. Janusz Majewski został mianowany proboszczem parafii św. Stanisława Biskupa i Męczennika. Pierwszy ksiądz wikariusz w parafii – Ks. Ryszard Mańka
2 września 1987 roku
Uroczyste rozpoczęcie pierwszego roku katechetycznego w parafii; uroczystościom przewodniczył Ks. Bp Marian Przykucki, który poświęcił dwie pierwsze salki katechetyczne i przybory szkolne pierwszoklasistów. Cały wrzesień schodzi na montowaniu ścian zewnętrznych i dachu kaplicy. Przeszkadzają nam padające deszcze.
1 października 1987 roku
Udało się zamknąć kaplicę. Brak jeszcze drzwi. Pierwszy Różaniec; dla dzieci o 16.30, dla dorosłych o 17. 30. Dzieci było bardzo dużo. Przez cały miesiąc przychodziło bardzo dużo dzieci, gdzieś w granicach 500 – 600 dzieci.
Od 13 do 16 grudnia pierwsze rekolekcje adwentowe w parafii.
24 grudnia przed południem zawieszono w kaplicy stacje Drogi Krzyżowej oraz obraz Patrona – św. Stanisława Biskupa i Męczennika, pierwsza Wigilia, Pasterka, Boże Narodzenie.
21 lutego 1988 roku, w I Niedzielę Wielkiego Postu, Ks. Bp Marian Przykucki poświęcił kaplicę, stacje Drogi Krzyżowej i Tabernakulum. Stacje Drogi Krzyżowej ufundowała parafianka – Pani Krajewska, wykonał Pan Ryszard Kaczor, fundatorką Tabernakulum była Pani Nella Rajca – Amerykanka polskiego pochodzenia.
Po Wielkanocy 1988 roku wznowiono prace budowlane. W części magazynu za kaplicą urządzono biuro parafialne. Trwały prace nad położeniem własnej linii energetycznej i telefonicznej.
1-8 maja
Misje Intronizacyjne Bożego Serca prowadzili Ojcowie Sercanie.
8 maja
Pierwszy odpust parafialny.
29 maja i 5 czerwca pierwsze przyjęcie dzieci do I Komunii Świętej. Rodzice tych dzieci są fundatorami konfesjonałów, a dzieci – chrzcielnicy.
2 czerwca
Boże Ciało, pierwsza procesja ulicami osiedla (mimo ulewnego deszczu).
1 lipca
W rocznicę odprawienia pierwszej Mszy Św., poświęcenia Krzyża i placu pod budowę kościoła, naszą wspólnotę parafialną nawiedziła Matka Boża w Kopii Jasnogórskiego Obrazu.
Rok 1991 był rokiem ważnym dla naszej wspólnoty parafialnej. Ukończono bowiem budowę domu katechetycznego (w stanie surowym). Ponieważ nauka religii wróciła do szkół, decyzją Kurii Diecezjalnej został on zaadoptowany na dom parafialny.
20 lutego Ks. Proboszcz otrzymał decyzję Urzędu Miasta o budowie kościoła na osiedlu Rządz.
19 kwietnia rozpoczęto wykopy pod fundamenty kościoła według architekta Marka Grosza i konstruktora Benedykta Redera. Dzięki sprzyjającej pogodzie, aż do listopada mogliśmy kontynuować prace na placu budowy. Budowaliśmy własnymi siłami, systemem gospodarczym, przy aktywnym udziale Księdza Proboszcza i parafian. Zaraz po Wielkanocy
1992 roku wznowiono prace przy budowie kościoła.
4 lipca 1992 roku
Uroczystość poświęcenia i wmurowania kamienia węgielnego w prezbiterium budowanego kościoła. Aktu poświęcenia dokonał i uroczystą Mszę Św., koncelebrowaną w asyście duchowieństwa grudziądzkiego, odprawił Ordynariusz Diecezji Toruńskiej Ks. Bp Andrzej Suski. Treść aktu erekcyjnego odczytał Ksiądz Proboszcz Janusz Majewski. Uroczystość ta miała charakter szczególny również dlatego, iż aktu poświęcenia dokonał po raz pierwszy ordynariusz nowo utworzonej diecezji toruńskiej. Była to pierwsza taka uroczystość w nowo powstałej diecezji. Takie były pierwsze lata parafii, w których budowaliśmy naszą wspólnotę, kościół żywy, duchowy, nie zaniedbując, mimo rozlicznych trudności, budowy i tego materialnego, z cegieł.
Jesienią 1996 roku przykryto prezbiterium dachem, późną jesienią roku następnego skończyliśmy jeden z trudniejszych odcinków budowy, zabetonowano płytę chóru.
W latach 1998 – 1999 wznoszono mury kościoła. Przez te lata budowa kościoła była kontynuowana głównie z naszych składek i z „darów rąk”. Na budowie pracowali nie tylko mężczyźni, w lżejszych pracach pomagały kobiety i dzieci.
4 października 1999 roku, w uroczystość św. Franciszka, przywieziono ze Szwecji konstrukcję dachową, a 10 października rozpoczęto jej montaż. Ostatnie dni października to dni podjęcia trudnej decyzji czy wzniesioną konstrukcję przykryć dachem, czy zrobić to dopiero wiosną.
Zdecydowano robić i 3 listopada rozpoczęto prace dekarskie, które pomyślnie ukończono 10 grudnia, także dzięki sprzyjającej pogodzie. W tydzień po przykryciu kościoła dachem spadł pierwszy śnieg. Dni do Bożego Narodzenia poświęcono uporządkowaniu wnętrza kościoła. Dziś Bóg umiłował tę świątynię. 24 grudnia 1999 roku w czasie, gdy w telewizji trwała transmisja z Watykanu, gdzie Papież Jan Paweł II otwierał Drzwi Święte w Bazylice św. Piotra, w naszej parafii na Rządzu Ksiądz Proboszcz kanonik Janusz Majewski po raz pierwszy oficjalnie otworzył drzwi budowanego kościoła wiernym, zapraszając na uroczystą Pasterkę. Czuliśmy, że tak jak Ojciec Święty wprowadził Kościół powszechny, Ksiądz Proboszcz wprowadził naszą wspólnotę parafialną – w Rok Jubileuszowy. Podniosły nastrój i surowy stan kościoła, pomimo pięknej dekoracji, przypominały atmosferę Nocy w Betlejemskiej Stajence. Ta wyjątkowa noc zgromadziła nas w tej świątyni w liczbie dotąd niespotykanej. Było to zapewne rekordowe uczestnictwo zarówno parafian, jak i zaproszonych gości w tym wielkim i ważnym dla parafii wydarzeniu. Prostota i surowość naszej świątyni, ale emanująca ogromnym ciepłem (mimo mrozu i śniegu na zewnątrz), śpiew kolęd, słowa homilii, dały poczucie wewnętrznej radości i więzi łączącej nas wszystkich. Uczucia te uzewnętrzniliśmy dzieląc się opłatkiem na zakończenie uroczystej Pasterki. Napełnieni chrześcijańską radością, wychodziliśmy z kościoła bardziej zjednoczeni i zbliżeni do siebie. Wkroczyliśmy przecież w Rok Jubileuszowy – Rok Święty.
Rok Jubileuszowy był dla naszej wspólnoty rokiem, w którym Pan darzył nas obficie. Po uroczystej Pasterce przeżywaliśmy raz jeszcze radość z nowej świątyni wspólnie z Ks. Biskupem Ordynariuszem, który gościł u nas z wizytą duszpasterską 13 lutego 2000 roku Bp Andrzej Suski powiedział wówczas do nas: „Z radością włączam się w wasze wspólnotowe parafialne dziękczynienie za ten ważny etap budowy kościoła. Pamiętam, jak niedawno zaglądałem tutaj z Ks. Proboszczem i było widać czyste niebo. (…) Oto, co potrafi zdziałać wiara. A ten kościół, czy nie jest on wyrazem wiary? (…) W każdej cegle tu wmurowanej jest jakiś dar serca, jakaś cząstka wiary. I to wszystko razem daje ten wspaniały efekt, którym się możemy dzisiaj cieszyć. Nie ma innego miejsca w całej okolicy, które by gromadziło nas w takiej liczbie, w takim klimacie, w takim życzliwym nastawieniu.”
„W Tobie, Panie zaufałem”
W Roku Jubileuszowym przeżywaliśmy Jubileusz 25-lecia kapłaństwa Księdza Proboszcza. Na uroczystej Mszy św. 28 maja dziękowaliśmy Panu za takiego duszpasterza, za głoszenie Dobrej Nowiny, za kapłańskie serce, za to, że przez 15 lat pasterzowania nigdy nie szczędził zdrowia ani trudu wspólnocie parafialnej i budowie kościoła.
17 czerwca diakon Dariusz Kajzer, którego Pan powołał z naszej wspólnoty parafialnej, otrzymał święcenia kapłańskie w Bazylice św. Janów w Toruniu z rąk Ks. Bpa Andrzeja Suskiego, a w niedzielę odprawił Mszę św. prymicyjną w naszej świątyni.
Te uroczyste i podniosłe wydarzenia przyczyniły się do duchowego wzrostu naszej społeczności parafialnej, budowy kościoła duchowego. Chcieliśmy aby i ten materialny stawał się coraz bardziej domem Bożym.
13 lutego 2001 roku Ks. Bp Andrzej Suski w czasie uroczystej Mszy św. poświęcił figurę Patrona – św. Stanisława Biskupa i Męczennika. Darczyńcami jej były rodziny wojskowe naszej parafii. Figurę zaprojektował i wykonał Pan Ryszard Kaczor. Również inne społeczności parafialne włączyły się do upiększania i urządzania kościoła. Rodziny kolejarzy ofiarowały krzyż procesyjny z podstawą oraz czteroramienny świecznik na ołtarz.
W Wielkim Tygodniu 2001 roku zawieszono w kościele obraz Jezusa Miłosiernego – dar pracowników Służby Zdrowia. Środowisko pracowników oświaty jest fundatorem obrazu Matki Bożej Częstochowskiej. Darczyńcami są również dzieci pierwszokomunijne oraz młodzież bierzmowana. Ich darem jest chrzcielnica, ambonka i mensa do darów ofiarnych. Są również indywidualni ofiarodawcy; państwo M. H. Detkowscy ofiarowali dzwonki sygnaturki i latarnie przy głównym wejściu. Ozdobne kropielnice przy wszystkich drzwiach są darem Parafian, nazwiska są wybite z boku kropielnic.
Darczyńcami naszego kościoła parafialnego są wszyscy, którzy w jakikolwiek sposób angażowali i angażują się w jego budowę, wyposażanie i upiększanie. Podziękowania dla nich składamy na ręce Pana Kazimierza Pryłowskiego, który osobiście przyłożył rękę do wszystkiego, co jest z drewna w naszym kościele. Dziękujemy wszystkim, którzy angażowali i angażują się w comiesięczne zbiórki pieniędzy. Tutaj podziękowania kierujemy do Pań z Koła Różańcowego, które jako pierwsze podjęły ten trud.
oprac. Aleksandra Mrozowiak
W sierpniu 2003 roku parafia nasza przeżywała peregrynację obrazu Jezusa Miłosiernego. Poprzedziło je trzydniowe przygotowanie duchowe. W czuwaniach, wspólnych modlitwach i Mszach św. uczestniczyły wszystkie stany naszej parafii.
2 kwietnia 2004 r. podczas Mszy św. kończącej grudziądzką Drogę Krzyżową, Ks. Bp Andrzej Suski poświęcił stacje Drogi Krzyżowej. Ich autorem jest p. Ryszard Kaczor, a fundatorami parafianie: rodziny, pojedyncze osoby oraz środowiska (m. in. wspólnota Żywego Różańca i nauczyciele).
18 kwietnia Ks. Proboszcz Janusz Majewski dokonał poświęcenia kostnicy, której patronem został św. Łazarz.
1 października na mocy dekretu Ks. Biskupa Ordynariusza Andrzeja Suskiego, który spełnił prośby kapłanów i wiernych naszej parafii, drugim patronem parafii została św. Teresa od Dzieciątka Jezus. Jej figura pochodząca ze zniszczonego kościoła garnizonowego w Grudziądzu od dłuższego już czasu znajduje się w naszej świątyni parafialnej. Pierwszemu odpustowi ku czci św. Teresy przewodniczył Ks. Bp Józef Szamocki.
Wielkim przeżyciem nie tylko dla Parafian, ale i dla całego Grudziądza, była całodobowa peregrynacja relikwii św. Teresy od Dzieciątka Jezus w naszym kościele. Głównym uroczystościom przewodniczył Ks. Bp Józef Szamocki. Wydarzenie to działo się 17 lipca 2005 roku.
Odpust św. Teresy w 2006 roku zapisał się na kartach historii z wprowadzeniem na stałe do naszego kościoła relikwii Świętej z Lisieux. Odbyło się to dzięki staraniom Ks. Proboszcza oraz p. Wiesławy i Jerzego Siatkowskich. Darczyńcami relikwiarza byli p. Teresa i Leszek Bartosiowie.
30 czerwca 2007 roku w obecności Ks. Bpa Andrzeja Suskiego nasza wspólnota parafialna świętowała 20-tą rocznicę swojego istnienia.
1 maja 2011 roku, w dniu beatyfikacji Papieża Jana Pawła II, w naszym kościele Ks. Proboszcz poświęcił tablicę pamiątkową ku czci nowego Błogosławionego.
Odpust św. Teresy od Dzięciątka Jezus w 2011 roku połączony został z Diecezjalną Pielgrzymką Żywego Różańca. Uroczystościom przewodniczył Ks. Bp Andrzej Suski. Zwieńczeniem obchodów był wspólny Różaniec w ogrodach parafialnych.
Rok 2012 był rokiem jubileuszu 25-lecia naszej Parafii. Uroczystym obchodom przewodniczył Ks. Biskup Ordynariusz.
15 kwietnia 2013 roku swoją Mszę św. prymicyjną odprawił nasz Parafianin, Ks. Jakub Biernacki ze Zgromadzenia Księży Marianów.
8-9 maja to czas nawiedzenia naszej Parafii przez kopię Cudownego Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej. Zostało ono poprzedzone duchowym przygotowaniem, a uroczystościom przewodniczył Ks. Bp Andrzej Suski.
17 lutego 2014 roku, w poniedziałkowy wieczór, zmarł nagle Proboszcz parafii i Budowniczy kościoła, Ks. Kanonik Janusz Majewski. Miał 65 lat. Uroczystościom pogrzebowym w piątek, 21 lutego, przewodniczył Ordynariusz Diecezji Toruńskiej, Ks. Bp Andrzej Suski. Ciało zmarłego Proboszcza zostało pochowane w krypcie przy kościele.
1 marca proboszczem parafii został mianowany Ks. Waldemar Deuter, dotychczas posługujący w parafii w Łąkorzu. Jego wprowadzenia w urząd proboszcza dokonał 16 marca Ks. Prałat Henryk Kujaczyński, dziekan dekanatu Grudziądz II.
To tylko najważniejsze fakty z niemal 30-to letniej historii naszej Parafii. Ale przecież Jej życie to zwykła codzienność: przeżywane spowiedzi i Msze św., sakramenty Chrztu św., Eucharystii przyjmowanej w I Komunii św., Bierzmowania i Małżeństwa; bolesne i wzruszające pożegnania ze zmarłymi; życie i działalność wielu wspólnot parafialnych; coroczne uroczystości odpustowe, wizytacje biskupie czy inne mniej lub bardziej doniosłe święta; festyny parafialne organizowane od 1998 r.; pielgrzymki piesze i autokarowe do miejsc świętych w Polsce i za granicą. To także wysiłek włożony w budowę i ciągłe upiększanie świątyni i terenu dookoła kościoła.
Dowodem bogatego życia Parafii jest Kronika, której siódmy tom zapisuje już swoje karty. Tę historię piszemy dzisiaj my! Dołóżmy wszyscy starań by była ona bogata, piękna i zapisana dla przyszłych pokoleń złotymi zgłoskami!
oprac. (na podstawie kronik parafialnych) ks. Andrzej Jankowski